Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Για άλλη μια φορά...... δεν είπα τίποτα!

Περασμένη η ώρα...

Κάτω από το φως των αστεριών...

ΕΣΎ...

...μου ψιθύριζες την αγάπη σου....

τα όνειρα σου...
τους φόβους σου...

ΕΓΏ ....

... σε άκουγα και έβλεπα την πόλη να κοιμάται. Τα λόγια σου έκαναν το κορμί μου να ανατριχιάζει. Αναρωτιόμουν πόσα από αυτά είναι λόγια της στιγμής, πόσα αληθεύουν και πόσα όχι. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι εσύ φτάνεις στα όρια σου για μια σχέση.
ΕΣΎ, που το μόνο που σε ένοιαζε ήταν πως θα περάσεις καλά..
... που κοιτούσες μόνο τον εαυτούλη σου...
... που φοβόσουν να δεθείς με τους ανθρώπους....

δέθηκες με εμένα....

Μου ζήτησες να σου μιλήσω, να σου εκφράσω τι νιώθω, πως ακριβώς αισθάνομαι. Για σένα είναι εύκολο να το κάνεις αυτό, εγώ όμως δεν πιστεύω σε λόγια. Πολύ εύκολα τα λέμε, πολύ δύσκολα τα νιώθουμε.

Μπορώ να σου πω μόνο ότι είσαι σημαντικός για μένα.

ότι έδωσα το "είναι" μου για να είμαστε μαζί τώρα!!

ότι........

δεν με άφησες να συνεχίσω...

σε τρόμαξα;

μου είπες ότι είναι καλύτερα να σεβαστείς την σιωπή μου...

για πιο λόγο όμως;

άρχιζα να κάνω αυτό που τόσο ήθελες... να σου μιλήσω...

δεν με άφησες...

γιατί;

Δεν υπάρχουν σχόλια: