Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Έφυγες....

Ήρθες στην ζωή μου ξαφνικά... όταν όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο...
Μου δημιούργησες την ανάγκη να σε βλέπω, να σε ακούω, να σου μιλάω, να περιμένω πως και πως μήνυμα σου..
Τώρα είσαι μακριά, βυθισμένος στις δικές σου σκέψεις, στον δικό σου κόσμο...
Δεν απαιτώ να είσαι μαζί μου, γιατί όπως και στην δική σου ζωή έτσι και στην δική μου υπάρχει ένα άλλο άτομο που περιμένει πως και πως να του δείξω λίγη φροντίδα, λίγη ζεστασιά, λίγη αγάπη...
Μα τι είναι αυτό που ζητάμε ο ένας από τον άλλον;
Όσο ήσουν εδώ ζούσες σε μια ρουτίνα που εσύ ο ίδιος είχες δημιουργήσει..
Όσο ήσουν εδώ ζούσα σε έναν κόσμο έτσι όπως τον ήθελα, έναν κόσμο που έγινε πραγματικότητα, έναν κόσμο για τον οποίο πάλεψα όμως κατάφερα να τον χτίσω..
Μέχρι που ήρθες εσύ..
Ήρθες και έφυγες...
Ήταν μια ωραία ανάμνηση και έτσι θέλω να παραμείνει...
Φοβάμαι ότι θα μου τα ανατρέψεις όλα, ότι θα αναγκαστώ να αρχίσω πάλι από την αρχή...
Δεν θέλω.. δεν μπορώ...
Έφυγες και όλα θα πάρουν πάλι τον δρόμο τους...
Είσαι χαρούμενος τώρα.. δεν θα βαριέσαι.. θα είσαι με τους φίλους σου.. στον κόσμο που τόσο πολύ ήθελες να ξαναζήσεις..
Δεν σε κατάλαβα σαν άτομο, ούτε εσύ εμένα...
Όμως είχαμε την ανάγκη να βλέπουμε ο ένας τον άλλον...
Έφυγες...
Είναι καιρός να βάλεις την ζωή σου σε τάξη...
Όταν θα γυρίσεις τα πράγματα θα είναι διαφορετικά και για τους δυο μας...
Δεν θέλω να μάθω τι άλλαξες στην ζωή σου, με τρομάζει...
Θέλω να ξέρω όμως ότι είσαι καλά...
Ότι δεν βαριέσαι.
Μην με ψάξεις όταν κατέβεις...
Θα μου κάνεις κακό...
Έφυγες και θα γυρίσεις τόσο διαφορετικός...
Έφυγες και έμεινες μια γλυκιά ανάμνηση που δεν με πονάει...
Να γελάς... βλάκα ε βλάκα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: