Απλά.....

Ερωτεύτηκα έναν άντρα που τον ήξερα τρία χρόνια, τον έζησα σαν συμφοιτητή μου, σαν φίλο μου, σαν το αγόρι μιας γνωστής μου. Ήξερα και ξέρω πως αντιλαμβάνεται και λειτουργεί στις φιλικές του σχέσεις, ήξερα πως συμπεριφέρεται στις προσωπικές του σχέσεις (όχι με τον καλύτερο τρόπο πάντως), γενικά ήξερα τα πάντα γι' αυτόν.. Αφήνω όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο και το γεγονός ότι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου επιφυλάσσει ο άλλος.. Με βάση λοιπόν αυτά που ήξερα, τον ψυχολόγησα και τον έκανα δικό μου (εγωιστικό ακούγεται αυτό, αλλά με προκάλεσε).
Από την αρχή ρίσκαρα για έναν άνθρωπο που του φαινόταν ακατόρθωτο το γεγονός να αφεθεί στα συναισθήματα του. Το μόνο που θέλουν τέτοιοι τύποι ανθρώπων είναι να τους προκαλείς.. Να τους προκαλείς σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι αυτοί εσένα...
Να τους προκαλείς να ρισκάρουν, να παίξουν με τους δικούς σου όρους, να ζήσουν γενικά κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα..
Στην σχολή έμαθα την φράση "Μεγάλα ρίσκα, μεγάλα κέρδη"...
Θα μου πεις "εσύ γιατί ρίσκαρες κοπελιά;"
Γιατί δεν ήθελα να νιώσω, δεν ήθελα να ερωτευτώ, ήθελα απλά να δω αν μπορώ να κάνω έναν άνθρωπο που απέχει από τα συναισθήματα του...να νιώσει, να ρισκάρει, να ζήσει.. Να ερωτευτεί..
Να τον προκαλέσω, όπως αυτός έκανε μαζί μου...
Ήταν δύσκολο άλλα τα κατάφερα. Αυτό έγινε επειδή τον ήξερα.. Ήξερα τι θέλει, τι του αρέσει, τι μισεί, τι έχει ανάγκη..
Ζήσαμε ένα καλοκαίρι γεμάτο πάθος, ένταση, τσακωμούς, έρωτα...
Περνούσαμε φοβερά... από κάποιο σημείο και μετά δεν ήθελα να το χάσω όλο αυτό.
Κοιμόμουν με την σκέψη του "αν θα είμαστε μαζί αύριο" και ξυπνούσα με την ικανοποίηση που μου έδινε η απάντηση του παραπάνω ερωτήματος..
Ξέρω ότι είναι στο χέρι μας πια το να κατακτήσουμε έναν άνθρωπο.. Το έμαθα πολύ καλά αυτό το μάθημα..
Τι γίνεται όμως όταν σταματάει η λογική και την θέση της παίρνει το συναίσθημα;;
Βλέπεις ότι όλα γύρω σου ισοπεδώνονται και αναρωτιέσαι αν κάνεις κάτι λάθος γιατί βλέπεις τον άνθρωπο σου σιγά- σιγά να απομακρύνεται.. Μήπως γιατί φοβάται να δοθεί; Μήπως γιατί φοβάται να δώσει;; Δεν έχει καμία σημασία...
Μήπως σε έχει δεδομένη;; Σου λέει ένα απλό "μου λείπεις", αν ήξερε τι πραγματικά σήμαινε αυτό, δεν θα σου το έλεγε, θα σου το έδειχνε...Τι κάνει όμως για να ανακουφίσει το συναίσθημα που του προκαλεί αυτή του η έλλειψη; Απλά τίποτα.. Και εσύ που νιώθεις ακριβώς το ίδιο; Ξέρεις τι κάνεις;
Θα σου πω εγώ.
Ανυπομονείς πότε θα κάνει την σωστή κίνηση για να αποβάλει ΑΥΤΌΣ την επιθυμία του να σε δει, και με αυτό το τρόπο θα γλιτώσεις ΕΣΎ από την διαδικασία να του ζητήσεις να βρεθείτε.. γιατί για φαντάσου να σου πει "όχι".. Σιγά μην ρίξουμε και τα μούτρα μας (δυστυχώς τα έχουμε ρίξει αρκετές φορές)..
Και αν δεν το κάνει;
Σκέφτεσαι απλά ότι δεν ένιωθε αυτό που είπε, και ότι το είπε απλά για να σε καθησυχάσει και για να νιώσει σίγουρος για τα δικά σου συναισθήματα.. Γιατί όμως εσύ να του μιλάς ειλικρινά και αυτός όχι;
Μάθε λοιπόν ότι θες να το ζητάς, δεν πειράζει αν δεν στο δώσουν, θα έχεις αποβάλει όμως εσυ το αίσθημα του ανεκπλήρωτου, της επιθυμίας..
Αν έχεις εκνευρισθεί με τον άλλον γιατί δεν είδε εσένα (που υποτίθεται του έλειψες) αλλά τους φίλους του, πεσ' του το..
Αν κάνει τα στραβά μάτια δεν πειράζει.. Εσύ θα έχεις βγάλει από μέσα σου αυτό που σε πνίγει..
Μάθε να δίνεις στον έρωτα και να μην χάνεις τις ευκαιρίες σου, για να μην βρεθείς στο σημείο να μετανιώνεις για καταστάσεις, αισθήματα και συναισθήματα που δεν έζησες.
Θα έρθει η στιγμή που και ο άλλος θα έχει την ίδια ανάγκη με σένα και θα αναρωτιέται αυτός τι έκανε λάθος..
Απλά δεν εκμεταλλεύτηκε την δικιά του ευκαιρία... Δεν πειράζει...
Σημασία έχει που το ζήσαμε, ή μάλλον το έζησα, ή ακόμα καλύτερα που το έζησες...
Με αυτόν το τρόπο μαθαίνεις....